Goedemorgen!

Vandaag is het Farmers Day in Zambia waardoor o.a. de scholen vrij hebben en wij dus ook. Komt opzich perfect uit aangezien we het hele weekend weg zijn geweest op safari in Chobe, maar daarover vertel ik dadelijk.

De week vloog weer voorbij. Hoewel de dagen op zichzelf best lang lijken te duren, gaan de weken heel snel. Maandag had ik de laatste blog geplaatst en daarin vertelde ik dat het nieuwe klaslokaal nog niet in gebruik was, maar dat kwam eigenlijk doordat ik de blog zondag had geschreven. Toen we maandag aankwamen bij Malota zagen we dat het klaslokaal wel klaar was voor gebruik. Eindelijk! Een groot lokaal, veel groter dan het oude lokaal. En omdat het nieuw en interessant is, wilden de meeste kinderen ook daar les krijgen i.p.v. in het kleinere lokaal. Hierdoor was het aantal nogal ongelijk verdeeld maargoed. Dat ze voorheen buiten les kregen was blijkbaar niet de reden dat het zo'n chaos was, want ook deze week bleef het lastig om de kinderen stil te krijgen en ze op hun plaats te houden. Grade 1 had deze week toetsen, aangezien de vakantie nadert (vanaf a.s. vrijdag hebben ze vakantie). I.p.v. oefeningen nakijken was het nu vooral observeren en ervoor zorgen dat ze de toets ook maakten, en natuurlijk potloden uitdelen, punten slijpen, gummen en aan het eind van de les de potloden verzamelen. Dit laatste was nieuw voor ze en viel dus ook niet erg in de smaak, maar we moesten wel anders zou er de volgende dag geen potlood meer over zijn. Maandagmiddag hebben we gezond en Stijn gezwommen bij Backpackers (ik weiger nog steeds het koude water in te gaan).

Nadat we dinsdag klaar waren op Malota zijn we even naar de winkels gegaan en hebben we het Livingstone Museum bezocht. Iets minder dan we ervan verwacht hadden, maar toch ook interessante dingen gezien en gelezen over Afrika, Zambia en Livingstone zelf. Ging bijv. over de evolutie van de mens, inwoners (stammen) van Afrika, dieren die er geleefd hebben, slavernij, de onafhankelijkheid (in 1964 is Zambia onafhankelijk verklaard van Groot-Brittanië) en over hun presidenten. Ook hadden we op de Mukuni Market waar je allerlei souvenirs kunt kopen een schilderij besteld bij een man die ze zelf naar wens maakt.

Woensdag hebben we de schilder geholpen met verven. Buiten moest nog het een en ander geverfd worden en het nieuwe lokaal moest van binnen nog een laag verf krijgen, nadat de kinderen klaar waren met school. Hierna hebben we ons schilderij opgehaald en zijn we naar huis gegaan. Die avond hebben we het thuis dus gehad over het donatiegeld zoals jullie in de andere blog konden lezen en op donderdag hebben we de spulletjes gekocht.

Ook vrijdag kregen de kinderen weer een toets. Na afloop hiervan kreeg 1 van de meisjes diarree in de klas, ik zal de details besparen, maar voor haar was het erg zielig. De leraar kwam pas na een kwartier kijken wat er aan de hand was, terwijl wij probeerden om alle lachende kinderen het lokaal uit te krijgen. Vervolgens nam de leraar haar mee naar buiten, waar ze dus erg bang voor was omdat iedereen haar op stond te wachten om te kunnen lachen. Toen ze eenmaal buiten stond ondernam eigenlijk geen een van de aanwezige leraren actie, waardoor Manon en ik besloten haar het wc hokje mee in de nemen. Haar uitgekleed, gevraagd om een emmer, deze gevuld met sop en daar haar kleren ingedaan. Het was ontzettend vies, maar ik vond het belangrijker om haar te helpen aangezien niemand anders het deed. Meerdere malen gevraagd of iemand het kon overnemen, maar nee hoor, en sommigen zelfs erom lachen. Na een tijdje kwam er een lerares aan die ons gelukkig hielp. Ze zei zelf ook ik ben blij dat jullie inzien dat veel hier niet eens om hun eigen leerlingen geven. Na dit incident waren wij (Manon, Stijn en ik) er even klaar mee en zijn we naar Kennedy gegaan om het te bespreken. We willen graag voor de laatste week nog naar een ander project, maar hoe het er nu uitziet wordt dit moeilijk. Hij heeft vandaag gesprek met school om onze verhalen en gedachten te bespreken.

Vrijdagmiddag hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we naar de David Livingstone Lodge gegaan. Hier de middag goed doorgekomen met cocktails en een infinity pool (wat niet heel infinity was haha). Hierna hebben we uitgegeten in de buurt van de Victoria Falls, wederom pizza. Het was nog even zoeken naar het juiste restaurant dat iemand ons had aangeraden, en achteraf hadden we dus ook bij het verkeerde gegeten, helaas, want het was niet superrrr lekker. Rond 8 uur zijn we naar de watervallen gegaan, want deze dagen zou je er i.v.m. volle maan een regenboog kunnen zien in het donker: de Luna Rainbow. Het was er druk en sommigen wachtten al rond half 7 op de verschijning van de regenboog dus om half 10 waren we niet meer met veel over. Maar we hebben hem gezien! Niet zo duidelijk als de regenbogen overdag, maar hij was er wel. Het zien van de watervallen in het donker was sowieso al ontzettend mooi. Hierna snel naar huis en slapen, want om 5:45u ging de wekker weer.

De safaritrip in het Chobe National Park in Botswana was echt TOP! Om half 10 eerst een ontbijtje in een luxe lodge en daarna begon het. Bijna meteen zagen we een leeuw, welke vaak niet eens wordt gespot tijdens de safari. Verder hebben we tijdens deze twee dagen leeuwinnen, een luipaard (ook zeldzaam om te spotten), veeel olifanten, buffels, giraffen, baboons, aapjes en zebra's, nijlpaarden, krokodillen, antilopen, impala's (Nlse woord weet ik zo niet), gnoes, waterbuffels, adelaars, mooie kleurrijke vogels en vele andere kleine diertjes gezien. Het waren echt twee geweldige dagen en alleen al het zitten in de safari zonder ook maar een dier te zien was leuk. Het park is 11.800 vierkante kilometer dus je kunt je voorstellen dat we eigenlijk maar een mini beetje van dat park en alle dieren gezien hebben. "Animals without borders" zoals Petrus onze gids steeds zei, want de dieren kunnen zo naar Namibië, Zimbabwe of Zambia lopen als ze dat willen, maar aangezien ze zich hier veilig voelen zullen ze dat niet snel doen. Er zit in ieder geval geen hek om het park. Op zaterdag hebben we ook geluncht in diezelfde lodge en het avondeten kregen we bij ons camp, dat gewoon midden in dit park opgezet was. Ook een boottocht gemaakt over de rivier waardoor we heel dicht bij nijlpaarden, krokodillen en ook olifanten konden komen. Gezien het al om 6 donker was hadden we ook een stukje safari in het donker. Het kamp bestond uit 3 tenten en een wc (gat in de grond met een krukje erboven). Wij sliepen met ons vijven in de drie tenten (wij met nog 2 Canadezen en een Australisch meisje) en de 3 mannen sliepen in de truck. Avondeten was lekker en erna nog rond het vuur gezeten, best eng aangezien er overal dieren kunnen zitten en op een gegeven moment zagen we ook een hyena op 10 meter afstand die erna snel wegrende. Al heeel vroeg gaan slapen en om 6 eruit voor ontbijt en de eerste safaritrip. Deze duurde tot 11 en hierbij ook meteen weer 2 leeuwinnen gezien. Daarna geluncht en tot half 4 doorgereden. Een lange tocht dus maar zo gaaf!!! Rond 17:00u waren we terug in Livingstone. Geen moment van verveling gehad deze 2 dagen, 4 van de big 5 gespot (neushoorns leven niet in Chobe), heel dichtbij de dieren kunnen komen, ontzettend mooie dingen gezien en veel foto's gemaakt uiteraard. Hopelijk lukt het om wat foto's te uploaden, al zijn ze lang niet zo mooi als hoe het in het echt is. Ook onze gids Petrus was heel leuk, soms ging hij stiekem off road wat eigenlijk echt niet mag, omdat hij bijv. verse voetstappen van een leeuw zag en hier achter aan wilde gaan, of gewoon om dichterbij de beesten te komen. Het liefst zouden we vandaag weer op safari gaan, maar helaas. Nog één volle week in Zambia en nog één weekend voordat we de 12e weer terug naar huis vliegen en alles weer terug bij normaal is.

Genoeg verteld, ik ga afsluiten want ook Stijn wordt zenuwachtig van het lange wachten op mij. Hopelijk in de volgende blog ook weer meer over de besteding van ons donatiegeld! En vanavond trouwens eten bij de priester van de kerk, kennissen van onze gastmoeder, weer eens wat anders!

Liefsssssss

"I never knew of a morning in Africa when I woke up and was not happy" - Ernest Hemingway