Hi there!

Onze laatste blog vanuit Zambia...

Maandag op onze vrije dag hebben we lekker rustig aangedaan. Wat gewinkeld, ergens geluncht en bij het zwembad gelegen. 's Avonds gingen we zoals ik al zei met onze gastmoeder eten bij de pastoor van de kerk waar we een tijdje terug ook zijn geweest. Nanda en Christy, twee andere nlse vrijwilligers hadden we ook opgehaald om mee te gaan. De vrouw die al het eten gekookt had, is dezelfde die op het festival/beurs een restaurantje had waar we gegeten hadden. Dat was toen ontzettend lekker dus we keken er naar uit! Niets teveel verwacht want het was heerlijk. Ze had vanalles bereid: rijst, aardappeltjes, nshima (traditineel Zambiaans gerecht), kip, bief, salade, bonen, groentes... echt meer dan genoeg dus. Ik zat dan ook propvol toen bleek dat er nog een dessert volgde (niet laten staan natuurlijk). Na het eten hebben we nog lang met de pastoor gepraat over onze studie en thuissituatie, maar ook over het geloof. We vertelde over Nederland en de open cultuur, wat heel anders is dan hier in Afrika (denk bijvoorbeeld aan het homohuwelijk). Voordat we naar huis gjngen ging hij voor ons bidden, het duurde wel 10 minuten. Saai zul je denken maar het was echt ontzettend mooi hoe iemand die je zo kort kent je zo veel mooie en goede dingen kan wensen.

Dinsdag hebben we in plaats van op de Malota school meegeholpen op een constructieproject. Dit project is van Dream Livingstone (Rabeccah en Kennedy zelf) en ze bouwen een skills trainingcenter voor jongeren die in principe klaar zijn met school om daar te kijken waar ze goed in zijn om op die manier het juiste pas te kiezen. Voordat dit af is duurt nog wel even, maar toen we meehielpen waren ze bezig met een toilet en verder stond er 1 gebouwtje gemetseld zonder ramen nog of wat dan ook. Stijn en ik hebben er die morgen voor gezorgd dat de omgeving wat schoner werd. Overal lag namelijk afval, van schoenen tot aan plastic zakken en van luiers tot aan glasscherven. Dit is trouwens overal in Livingstone het probleem: overal op straat ligt afval. Al dit afval wordt vervolgens op 1 berg gegooid en aangestoken. Zou je in Nl een dikke boete voor krijgen, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Vandaar dat het soms op straat ook enorm stinkt, echt heel smerig. In ieder geval hebben we de omgeving daar heel wat schoner gemaakt, ook ontdaan van planten e.d. die in de weg stonden. Op een gegeven moment waren we daar mee klaar en konden we geen water meer krijgen voor het 'plasteren' van de muren, dus gingen we terug naar het vrijwilligerswerkhuis. Daar de microlight geboekt voor zondag en ook kregen we die dag de bevestiging dat we de overige dagen, vanaf dinsdag, bij Maramba Old People's Home mochten uithelpen.

Bij het Old People's Home wonen (bejaarden) mensen die geen familie meer om zich heen hebben. De meeste oude mensen worden namelijk opgevangen door familie. Er zitten op dit moment 46 mensen, waaronder ook blinden, dementerenden en chronisch zieken. Het is zo'n verschil met hoe een verzorgings-/bejaardentehuis er in NL uit ziet. Iedereen hier zit sowieso buiten, op de grond of een ielig stoeltje. Diegenen die niet kunnen lopen, kruipen of schuiven zich op hun billen van hun bed naar buiten en naar de wc. Zie je het in NL al voor je? We hebben deze dagen meegeholpen met het bijhouden van de tuin, poetsen van de gezamenlijke ruimte, ontbijt en lunch bereiden en uitdelen en praatjes maken met de bewoners. Slechts een aantal van hen kan Engels dus ook dat ging niet vanzelf. Er is 1 man, Sweet Potatoe genaamd, die een eigen tuintje heeft en ons daar maar al te graag doorheen wilde leiden. Heel klein, maar het nam toch aardig wat tijd in beslag; hebben jullie die kant al gezien? En deze kant dan? Ach wel heel leuk,, Een andere bewoner, Pisani, heeft met zijn vrouw ook zijn eigen tuintje met voornamelijk maïs. Daarnaast maakt hij van plastic reepjes touw door deze op zijn been te rollen. Over 1 touw van 30 meter doet hij ongeveer 4 dagen vertelde hij, en deze verkoopt hij dan voor 5 kwacha (zo'n 60 eurocent). We wilden hem graag steunen, en dus hebben we de 7 meter (zo ver was hij nu) gekocht voor 10 kwacha gekocht. Was hij heel blij mee, kon hij weer suiker kopen om zijn eten lekkerder te maken zei hij. We zijn blij dat we de laatste week nog van project geswitched zijn, op die manier hebben we nog andere projecten kunnen zien en daar een klein beetje aan bij kunnen dragen. Onze feedback over Malota werd door Rabeccah en Kennedy goed opgepakt en er werd ook meteen een gesprek geregeld met het schoolcommittee. Ze waren blij dat we onze gedachten gedeeld hadden, omdat ze zodoende kon kijken naar een betere manier van het inzetten van vrijwilligers daar. Ook waren ze het ermee eens dat de chaos en het gebrek aan discipline ook komt door het te veel aan leerlingen, maar hier valt helaas nu weinig aan te doen.

Vrijdag was het Kids Fun Day. Een dag waarbij kinderen op springtoestellen konden spelen, mee konden doen aan wedstrijden (eet, dans en zing) en konden zwemmen in mini zwembadjes. Deze dag was eigenlijk bedoeld om geld in te zamelen voor 21 augustus, als de 'grote' nog uitgebreidere Kids Fun Day plaatsvindt. Deze vrijdag hebben Stijn en ik in ieder geval meegeholpen aan de entree en Stijn heeft zelfs deelgenomen aan de eetwedstrijd. Het was een vrij onorganiseerde dag, maar wel erg leuk. Rond de middag hadden we Mapeo en Lugasho, de 2 jongens, opgehaald en hen daar ook heen gebracht. Waarschijnlijk de eerste keer dat ze op springkussens e.d. hebben gezeten. Tussendoor zijn we nog naar een naaister gegaan, want Musola had vanuit Lusaka traditionele stoffen voor ons meegenomen om er een jurkje en shirt van te laten maken. Super lief!!! Vandaag gaan we het ophalen dus ben benieuwd wat het eindresultaat is geworden.

Vrijdagavond zijn we na het eten weer naar Backpackers gegaan en vervolgens naar Fezbar met de hele groep. Het was weer leuk! Lekker de hele avond gedanst.

Zaterdag hebben we de hele middag bij de Zambezi Sun lodge geluierd aan het zwembad en daar ook lekker geluncht. Heerlijk zo'n dagje. Voelt dan ineens echt als een andere wereld en als vakantie. Doordeweek voelde het de laatste tijd namelijk meer als thuis. Wat ontzettend fijn was hoor, want ook in ons gastgezin hebben we het super gehad. De weekenden waren dan weer volgepland wat het meer als vakantie deed voelen.

Zaterdagavond sliepen we al vrij vroeg. Dat is hier trouwens niet ongebruikelijk. Ik kan me, apart van de vrijdagavonden, niet herinneren dat we later zijn gaan slapen dan half 10, 10 uur. Op ons hoogtepunt sliepen we zelf een keer om half 8.... moe van alle leuke en interessante dingen hier denk ik. We zijn dan wel iedere dag ook weer om 7 uur wakker. Afgelopen zondag zelfs om 6 uur want om half 8 werden we opgehaald voor de microlight. Dat was gaaf!!!! Het is een soort open zweefvliegtuigje alleen dan wel met een propellor en daarmee vlogen we over de Victoria Falls. Apart van elkaar, want je kon maar met z'n 2en inclusief bestuurder in de microlight. Ook zagen we vanuit de lucht dieren als olifanten, nijlpaarden, krokodillen en buffels. Duur, maar iedere cent waard! We konden geen foto's maken maar door middel van een opgehangen camera werden in de lucht foto's gemaakt, dus die houden jullie tegoed. Hierna ook de rest van de dag aan het zwembad geluierd met Nanda, Manon en Christy.

Maandag na het project werden Stijn en ik om 15:30u opgehaald om naar de sunset cruise te gaan. We gingen met de African Queen over de Zambezi River. Ondertussen kwamen we nog heel veel nijlpaarden, olifanten, buffels, giraffen en zebra's tegen en rond kwart voor 6/6 uur begon de zonsondergang. Wat een plaatje! Nog nooit zo'n mooie zonsondergang gezien en dat vanuit een boot met lekkere hapjes en drankjes. Een goede afsluiter van deze prachtige maand in Zambia. Om deze avond compleet te maken zijn we lekker gaan uiteten bij Olga's, waar we ook nog een Nederlands gezin uit Nijmegen (toevallig) ontmoetten en lang mee gesproken hebben.

Vandaag is dan echt onze laatste volledige dag. De laatste spulletjes kopen (zoals bijv. mijn zoveelste zak chips hier en het schaakbord dat Stijn zo graag wilt, maar wat na 4 bezoekjes nog steeds te duur is), onze jurk en het shirt ophalen, nog een ijsje eten met Mapeo en Lugasho (vraag me namelijk af hoe vaak ze in hun leven nou een ijsje hebben gehad), en de laatste spullen kopen van het donatiegeld. Morgen worden we rond 16:30u opgehaald om naar het vliegveld te gaan, dus meeeeer dan genoeg tijd om alles weer terug de backpack in te krijgen. Eerst weer naar Lusaka, dan Dubai en dan Dusseldorf waar Guus en Carin ons met balonnen en bloemen op staan te wachten. (:p)

Veel liefs en tot onze aller- aller- allerlaatste woorden, vanuit Nederland geschreven dan. Ik weet trouwens dat het weer een lange blog is, maar hopelijk heb je alle ellendige lange verhalen evengoed met plezier gelezen. En als laatste blog vanuit Zambia mag ie ook wel wat langer zijn toch...!?

XXX

"I love places that make you realise how tiny you and your problems are"

Ps. de jurk en het shirt hebben we opgehaald en ze passen als gegoten!! Het ijseten was ook heerlijk. Een vriendje/buurjongen die vaker komt spelen hadden we ook meegenomen.